Slaperdijk

In de nacht van 16 op 17 januari 1651 bezweek de Grebbedijk en liep de hele Gelderse Vallei en zelfs Amersfoort onder water. Daarom werd door de Staten van Utrecht aan de inwoners van Amersfoort, Leusden, Woudenberg en Renswoude vergunning verleend om dwars door de Vallei een ‘slapert’ aan te leggen, een binnendijk die bij een nieuwe overstroming geen dienst hoefde te doen, zolang de Grebbedijk als ‘wakende dijk’ het water tegenhield. Deze dijk zou lopen van de Amerongse berg via de Emmikhuizer berg, het Egelmeer, de Rooden Haan en het fort aan de Buurtsteeg (de huidige camping ‘De Batterijen’) tot aan de hoge gronden van Renswoude.

De Slaperdijk verdeelde de Gelderse Vallei in twee stukken. De bewoners van die gebieden zouden in de toekomst af en toe als vijandige partijen tegenover elkaar staan. Wie tussen de Rijndijk en de Slaperdijk woonden, namelijk in 1714, wilden dat bij een te hoge waterstand ‘heulen’ (openingen met een brugje erover) in de dijk water naar het noorden af zouden voeren. De bewoners ten noorden van de Slaperdijk stelden echter de schotten die in die heulen het water moesten tegenhouden, heel hoog.